-
Ороиши антиқаи тақлид дар беруни андозаи умри савораи ҳайкалчаи биринҷӣ
Аспсаворӣ як намуди варзишест, ки аз истеҳсолот ва ҷангҳои қадим ба вуҷуд омадааст ва инчунин як варзишест, ки таърихи тӯлонӣ дорад.Аввалин муҷассамаҳои аспсаворӣ дар солҳои 54-46 пеш аз милод мушоҳида мешавад, ки дар майдони қайсар дар Рими қадим муҷассамаи биринҷии қайсари аспсавор гузошта шуда буд ва муҷассамаи аспсаворӣ ҳамчун муҷассамаи ёдбуди қаҳрамон маънои хос пайдо кард.Дар ибтидои милод дар кӯчаҳои Рим аллакай 22 ҳайкали баланди аспсаворӣ мавҷуд буд.
-
Ҳайкалчаи кандакории биринҷӣ барои ороиши дарунӣ ва берунӣ
Ҳайвонҳо дӯсти одамонанд ва аз замонҳои қадим муҷассамаҳои биринҷии ҳайвонот мавзӯи абадӣ буданд.Дар бисьёр шеъру сурудхои кадим хайвонот бештар тасвир ёфта, хайвонот яке аз материалхои мухими офаридаи бисьёр рассомони кандакорист.Муҷассамаҳои мисии паррандагон ҳамчун категорияи асосии муҷассамаҳои биринҷии ҳайвонот аз ҷониби одамон низ хеле дӯст медоранд.
-
Услуби хониши ҳаҷмаш дар корхона фармоишгари муҷассамаи биринҷии дастӣ
Новобаста аз он ки он ҳайкалтарошии шаҳрӣ, муҷассамаи ландшафт ё санъати ҳайкалтарошии дарунӣ дар раф аст, маводи мисӣ маводи муҷассамаест, ки ба ҳайкалтарошҳо маъқуланд.Таркишҳои мисӣ дорои бартариятҳои сахтӣ, муқовимат ба зангзанӣ ва дарозумрӣ мебошанд ва нигоҳ доштани онҳо осон аст.Аз ин рӯ, онҳо хусусияти бебаҳра буданро доранд ва бо тамоюли замон кӯҳна намешаванд.
-
Ҳайкалчаи ороишии мисии дастӣ ба шакли ҳайвонот
Моделсозии ҳайвонот ҳамеша яке аз намудҳои муҳими корҳои ҳайкалтарошӣ буд.Дар муддати тӯлонӣ ҳайкалҳое вуҷуд доштанд, ки шакли ҳайвонот доранд, ки асосан аз мармар ё мис сохта шудаанд.Дар ҷомеаи муосир муҷассамаҳои ҳайвонот низ дар бисёр ҷойҳо намоиш дода мешаванд ва маводҳо гуногунтаранд, аз қабили пӯлоди зангногир, нахи шиша ва дигар маводҳо, ки дар ҷомеаи муосир ба вуҷуд омадаанд.
-
Рақами ороишии рақси духтари дастӣ ҳайкали биринҷӣ
Мисин кандакорӣ як намуди санъат буда, таърихи тӯлонӣ дорад.Ин як навъ муҷассамаест, ки аз маводи мисӣ ҳамчун ҷанин бо истифода аз кандакорӣ, рехтагарӣ ва дигар усулҳо сохта шудааст.Санъати кандакории мис метавонад зебоии шакл, матоъ ва ороишро ифода кунад.Он одатан барои ифодаи мавзӯъҳои пурасрор ва тарсонандаи динӣ истифода мешавад ва инчунин аксар вақт барои ташаккули аломатҳо истифода мешавад.
